ونسان ون گوگ

وَنسان وَن گوگ يا فينسِنت ويلم فان خوخ (به هلندي: Vincent Willem van Gogh) (زادهٔ ۳۰ مارس ۱۸۵۳ - درگذشتهٔ ۲۹ ژوئيهٔ ۱۸۹۰) يك نقاش پسادريافتگر هلندي بود، كه كارش تأثير گسترده‌اي بر هنر قرن بيستم داشت. كار او شامل پرتره‌ها، خودنگاره‌ها، مناظر، طبيعت بي‌جان، سروها، مزارع گندم و گل‌هاي آفتاب‌گردان است. او از كودكي به نقاشي علاقه داشت ولي تا اواخر دههٔ دوم زندگي‌اش نقاشي نكرد. او بسياري از كارهاي شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر زندگي‌اش تكميل كرد. وي در يك دهه بيش از۲٬۱۰۰ كار هنري توليد كرد كه شامل ۸۶۰ نقاشي رنگ روغن و بيش از ۱٬۳۰۰ نقاشي با آب‌رنگ، طراحي و چاپ[۱] مي‌شود.

ون گوگ در خانوادهاي سطح متوسط به بالا به دنيا آمد و جواني خود را به عنوان دلال آثار هنري گذراند. او بعد از تدريس در آيل‌ورث و رامس گيت انگلستان به لاهه، لندن و پاريس مسافرت كرد. او در جواني عميقاً مذهبي بود و آرزو داشت كشيش شود. از ۱۸۷۹ به عنوان مُبلغ مسيحي در ميان كارگران زغال سنگ در بلژيك فعاليت كرد و در آنجا شروع به كشيدن طرح‌هايي از مردم محلي نمود. در ۱۸۸۵ سيب‌زميني‌خورها را كه به عنوان اولين كار مهم او شناخته مي‌شود كشيد. در مارس ۱۸۸۶ به پاريس رفته و با دريافتگري فرانسوي آشنا شد. بعدها به جنوب فرانسه رفته و تحت تأثير نور آفتاب شديد آنجا قرار گرفت.