ونسان ون گوگ

وَنسان وَن گوگ كه از بيماري رواني رنج مي‌برد، در دسامبر ۱۸۸۸ گوش چپ خود را با تيغ سلماني بريد.[۱۶] دربارهٔ اصل ماجرا ترديدي وجود ندارد و خود نقاش هم در دو خودنگاره تصوير خود را با گوش باند پيچي شده كشيده‌است. ون گوگ تا روز ۲۳ دسامبر دو گوش درست داشت، اما روز بعد كه او را در بستر غرق خون يافتند، جاي گوش چپ[۱۷] او خالي بود و به ياد نمي‌آورد چه بلايي به سرش آمده‌است. دربارهٔ چگونگي ماجرا حرف و حديث زياد است و دو روايت بر سر زبان‌ها است:

اول: ون گوگ، كه در اوايل سال ۱۸۸۸ به توصيه برادر كوچك و مهربانش تئو به شهر آرل در جنوب فرانسه كوچ كرده بود، چند ماه بعد به ناراحتي روحي و افسردگي شديد دچار شد؛ او در كابوس‌هاي وحشتناك و هذيان‌آلود دست و پا مي‌زد و به عوالم جنون نزديك مي‌شد. هنرمند رنجور و حساس كه از مدتي پيش در گوش چپ خود صداهايي تحمل‌ناپذير مي‌شنيد، تصميم گرفت با اقدامي قطعي خود را از شر گوش راحت كند.

دوم: روايت ديگر اين است كه ون گوگ به يك روسپي به نام راشل دل بسته بود و چون مال و منالي نداشت به او بدهد، به دلبر خود قول داده بود كه به او يك «هديه گرانبها» تقديم كند، و اين البته گوش خودش بود. براي اين روايت گواه واقعي وجود دارد، زيرا راشل واقعاً گوش بريده را دريافت كرد