زندگي هنري (۱۸۸۰–۱۸۹۰)
ونسان ون گوگ فعاليت هنري خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگي شروع كرد. وي پس از مواجهه با آثار ژان فرانسوا ميله عميقاً تحت تأثير نقاشي‌هاي او و پيام اجتماعي آن‌ها قرار گرفت و در همين زمان بود كه طراحي را به‌صورت جدي و حرفه‌اي شروع كرد. او از آنجاكه در سن ۳۷ سالگي درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خويش آفريد كه شامل بيش از ۹۰۰ نقاشي، بيش از ۱۱۰۰ طراحي و ۱۰ چاپ[۱] مي‌باشد. برخي از مشهورترين آن‌ها در ۲ سال پاياني عمرش كشيده شده‌اند.
ون گوگ در ابتدا تحت تأثير نقاشي‌هاي هلندي از رنگ‌هاي تيره و محزون استفاده مي‌كرد تا اين‌كه برادر جوان‌ترش تئو كه به خريد و فروش تابلوهاي نقاشي اشتغال داشت بعدها باعث آشنايي او با نقاشان دريافتگر شد.[۱۵] آشنايي وي با جنبش‌هاي دريافتگري و نودريافتگري در پاريس پيشرفت هنري او را سرعت بخشيد.
ون گوگ شيفته نقاشي از كافه‌هاي شبانه، مردم طبقهٔ كارگر، مناظر طبيعي فرانسه و گل‌هاي آفتابگردان بود. مجموعهٔ گل‌هاي آفتابگردان او كه تعدادي از آن‌ها از معروف‌ترين نقاشي‌هايش نيز محسوب مي‌شوند شامل ۱۱ اثر مي‌باشد. خودنگاره‌ها و شب‌هاي پرستارهٔ وي از ديگر نقاشي‌هاي برجستهٔ او محسوب مي‌شوند.
برچسب: ،